ESER: PİŞMANLIKLAR SİLSİLESİ
YAZAR : SİNEM GÜNGÖR
TÜR: ROMAN – DENEME
KİTAP AÇIKLAMASI;
Bazen kendimi şiddetli yağmurun içinde, ormanda kaybolmuş gibi hissediyordum.
Belki de kayboluş bir varoluşun işaretiydi!
Sen kendini görmezsen, kimse seni görmez. Bir nevi görünmez olursun. Ve bir süre sonra o çetrefilli görünmezliğin içinde, şaşaalı bir şekilde kaybolursun. Aslında bedenen varsın, her yerdesin ama ruhen kaybolmanın en özel halini yaşarsın.
Kayboluşunu fark etmezsin çünkü karşındaki insanlar müsaade etmez. Varmışsın ama yokmuşsun gibi. Yaşıyor ama yaşamıyor gibi. O anlam karmaşası içinde kayboluşunu iliklerine kadar hissedersin. Ölmekten beter olursun, hatta bazen ölsem mi? dersin. Ve işte o acının içinde, vücudun sana düğün halayı şenliğinde ve sesliliğinde bir sinyal verir. Sen yine de anlamamaya gayret edersin. Çünkü alışmışsın ve kabullenmişsindir. Dayatılmış duygularla o sinyalin sesine bile kafanı çevirirsin. Sinyal artık sıkılır ve sana derin pembe darbeleriyle “Dur” der.
“Dur be kadın, hasta oldum ben hasta! Biraz daha böyle devam edersen, ikimizde bu dünya kaosunda yok olup gideceğiz. Bizi hasta edenler, yoluna bizsiz de çok güzel devam edecekler.”
İşte o derin kalp ağrısıyla, bir sabah uyandım. Yaz ortasında ayazda kalmış gibi görkemli bir şekilde titriyordum. Sinsi korkunun çemberinin içinde, korku filminin baş karakteriyim sanki. Fark ettim ki yapayalnızım. Emek verdiğim kimseler yok. Ve o gün anladım, kaybolduğumu. Ve o gün anladım, kendimi ertelediğimi. Ben ve pişmanlıklar silsile/erim…
Ve sonrası zaten çorap söküğü gibi geldi. Ve başladım yapbozun kaybolan parçalarını aramaya…
Hayatta geç diye bir şey yoktur, ders alınan hatalar, düzeltilen yanlışlar vardır. Onlar tamamsa geç kalınmamıştır, yeni başlanmıştır.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.